Don't bring me down

I won't let you

Ik probeer het. Zijn zoals jij wil dat ik ben. Het kan niet, zijn zoals jij wil dat ik ben. Nee, je stelt je eisen niet bij, er zijn genoeg anderen die er wel aan voldoen, right? Jij stelt mij in een ander daglicht, dan ik zelf doe. Spotlights, op plekken die ik liever niet highlighted zie. Ik spreek het niet uit, ik spreek niet. Ik schrijf, ik zing, ik voel, ik proef, ik maak, ik doe, ik geef, ik vlieg, maar ik spreek niet. En ondanks dat dit alles in mijn hoofd zit, doet het jou niks. Jij leeft je leven, zonder te weten hoeveel je betekent in mijn hoofd. Je weet het niet, zoals ik geen wiskunde weet. Mijn hart is klein, daar past niet zoveel in. Ik verhuur het aan de verkeerde mensen. Schommelen, rust. Jouw gezicht. Zee, golven. Jouw gezicht. Denken, jouw gezicht. Ik krijg het er niet uit, jij had mij er al uit, de eerste keer dat je me zag. Je liep, keek, zag, en vergat het. Had ik ook moeten doen, smartass as I am. Vallen, gebroken benen tegen de stoeprand. Dat is wie ik ben, denk ik. Keihard vallen voor ik het leer. Well, you got me this far. Ik ben gevallen - hard - en ik sta op. En dat zal je weten ook.