Hoe Jan de man mij wat aanpraten kan

The hague, dear

Nietsvermoedend op straat lopen, praten met degene naast je over van alles en niks, doorlopen, afremmen en de zoveelste winkel in turen. Maar deze keer, is het anders. Want er was Jan, de man, die maakte er net even wat anders van. Jan, een ambitieuze jongen werkzaam voor de Oxfam, sprak ons aan in de hoop een minuutje van onze tijd te kunnen krijgen. 'Natuurlijk kan dat, Jan'. Het begon met een naam, een leeftijd en een quizvraag. Voor mij eindigde het met een formulier en elke maand 6 euro armer. Je voelt 'm al, 'natuuuurrrlijk wil ik jullie elke maand financieel steunen, Jan' aldus mijn woorden. En nee, ik ben niet zo oppervlakkig dat ik maar ja en tuurlijk zeg tegen de eerste de beste good-looking persoon die op me afstapt. Nee, nee. Wel ben ik een persoon die iemand met een goed verhaal waar gedreven enthousiasme achter zit sowieso respecteer. Deze Jan was namelijk niet de zoveelste, maar de eerste in mijn beleving die niet hoe-dan-ook zijn zin door moet drijven. Hij wil je niet beroven van 6 euro of meer per maand, hij wil je iets vertellen, duidelijk maken. Jan, jij kan er wat van. Dat je nog lang en gelukkig mag leven.