Wat geef je, als je niets te geven hebt?

Wie je ziet, als je niet wil dat iemand je ziet

Geef je dan gewoon niks? Als iemand iets van je wil, wat jij gewoon niet hebt. Als je ergens komt, waar je misschien wel niet welkom bent. Als je weet, dat het morgen te laat is, maar vandaag te vroeg. Wat doe je dan? De momenten dat je niemand tegen wil komen, maar toch iedereen tegenkomt. Wanneer je iets ongelooflijk graag wil, maar de ander aan iets heel anders dacht. Als je nog niet over de ene teleurstelling heen bent, en de volgende je overspoelt. Wat zou jij doen, als je een ontzettende control-freak bent en je leven totaal anders liep dan je had gepland? Je eindeloos voor een deur staat te wachten, waar al jaren niemand meer woont. Je auditie na auditie, voorstelling na voorstelling afgaat, maar de anderen altijd beter zijn. Zou jij opgeven? Of, zou je de teleurstelling aan de kant schuiven, om plaats te maken voor je trots en onophoudelijk doorgaan? Afwijzing is moeilijk en moeilijk gaan we uit de weg. Makkelijk moet het, niets anders. Maar mis je dan niet de helft? Alles voor de volle 100% ervaren, dat wil ik. Ben jij je eigen peptalk? Is eigenlijk wel íemand zijn eigen peptalk? Elke dag zijn er duizenden mensen gek op een ander, zonder dat de ander ook maar van hun bestaan af weet. Of zonder dat de ander interesse heeft. We hebben allemaal dezelfde dingetjes, maar toch begrijpen we elkaar niet. Iedereen leeft in zijn eigen hoofd.

Wat geef ik aan jou, als ik niet weet of het dan in de prullenbak verdwijnt?