Vandaag is het wisselvallig

Je moet toch wat als je nergens aan wil denken

Je loopt op straat, in gedachten verzonken bij gebrek aan gezelschap. Je loopt wat sneller, omdat het vooruitzicht nogal grijs is en je de regendruppels op je neus voelt. Langzaam begint het harder te regenen, paraplu's lijken uit de grond te schieten, zo snel gaat het. Je denkt bij jezelf of je misschien een sprintje in zal zetten. Maar, opeens denk je 'Nee'. Je denkt 'Waarom zou ik?'. Terwijl de plensbui mensen van de straat jaagt, blijf jij staan. Je staat enkele seconden stil, trekt je jas uit, kijkt naar boven, en loopt op je dooie gemakje door. Meewarige blikken, zo hier en daar. 'Moet je dat nou zien', gefluister, nee-schuddende hoofden, 'Wat een vreemd kind'. 'Ik ben het gewend hoor', schreeuw je terug. Ik ben het gewend.