10.9.09

And have friends around



We never change, do we?

Ze lachtte. Naar mij, lachtte ze. Ze vertelt me haar leven, dat doet ze altijd. Dan vertel ik haar mijn leven, en we lachen. Lachen met, of zonder een traan. De zon schijnt, met een handdoek en een vruchtensapje de tuin in. 'Omdat je niet leeft tot je huid gebruind is'. Zijn we mooi? Vind je ons mooi? We passen een strohoed, trekken gekke hoofden en leggen het vast op de gevoelige plaat. Eeuwige foto's, oneindig lang foto's. Sjaal om je nek, om je hoofd als het even kan. En we stoppen niet met lachen, net zomin als de zon stopt met schijnen. Een blik is genoeg, spreekt meer woorden dan de koningin met kerst. Vallen doen we, opstaan. Handen genoeg hoor, ik heb altijd een hand voor jou. Geef me je hand, en weg rennen. Buiten adem, slappe lach. Huppelen, want dat voelt zo vreemd. Vreemd, zijn we. 'Nee niet vreemd, gewoon bijzonder'. Wij zijn bijzonder. Geen mens zoals wij, want dat zou er één te veel zijn. Geven, praten. Koekhappen, dat houdt het spannend, zo'n vriendschap. Zo hier en daar misschien een onuitgesproken gevoel, maar niets houdt ons tegen. Want wij zijn bijzonder. Ik kan niet zonder, 'het geeft niet' zegt ze, 'door dik en dun'. En die zon maar schijnen.

2 opmerkingen:

  1. Lisaaaa!
    Deze blog is zoooooooooooo lief
    en eigenlijk heel erg de waarheid!
    want zo gaat dit bij ons!

    "Handen genoeg hoor, ik heb altijd een hand voor jou. Geef me je hand, en weg rennen."
    Dit klopt ook helemaal voor jou! Voor jou heb ik ook altijd een hand (desnoods houd ik hem vrij en bewaar ik hem ergens veilig!)

    Schattie, poepsie,
    i love you
    je bent een geweldige vriendin
    & wij en onze vriendschap zijn bijzonder

    omdat we lekker zijn!

    BeantwoordenVerwijderen

I admit, I really really love to see how other people write and speak.
I do.