Aaaah, ik heb zomer nodig, en snel een beetjeEn niet alleen zomer, maar ook zomervakantie, een lading geld en een goed humeur graag. Een uitpuilende kledingkast lijkt me ook wel wat, en doe er gelijk ook maar een paar duizend ijsjes van de talamini bij, als je toch bezig bent (:
Klein vanbuiten, groot vanbinnenHet klinkt eigenlijk een beetje als een snoepje. In elk geval, ik hou van kinderen, i really do. Maar, soms zijn ze gewoon zo verschrikkelijk bloedirritant. Ze kunnen het van je winnen, puur en alleen omdat de wereld aan hun kant staat. Niet zo gek want, wie zou jij geloven? Een zielig kijkende 5-jarige met de tranen in de ogen, of een vervelende puber van 16? Precies. Onder dat schattige buitenkantje zit vaak een behoorlijke binnenkant. Behoorlijk. Kinderen met pit, dat zijn vaak ook de meest gekwetste kinderen. Hoeft natuurlijk niet. Mensen in de maak, dat zijn het. En o wat zijn ze lief. O wat zijn ze schattig. Tot ze hun mond lostrekken. Dan begint de ellende. Ik spreek uit eigen ervaring als ik zeg dat kinderen nu, behoorlijke - hoe zeg je dat - 'woordkennis' hebben. Zo loop je nietsvermoedend op straat, en zo scheld een hummel van een jaar of 6 je uit voor 'vieze hoer'. Nadat ik mijn mond weer een beetje dicht had gedaan (en geloof me, hij stond ver open) was het enige wat ik uit kon brengen een misplaatste 'pardon?'
Wat schattig hè? Wat een kleine engeltjes zijn het toch, wat zijn ze liehief! Ondertussen jatten ze alles van je wat los en vast zit, met een schijnheilige blik in de ogen.
Gelukkig, zijn alle volwassenen perfect (...)
Feest der herkenning
There happens to be a secret world after all..
Deze man op de foto is de straat aan het vegen, lijkt me duidelijk. Het plaatje is mooi - of, laten we eerlijk zijn, ik vínd het plaatje mooi. Maar wat denk je nou? Vegen is voor deze man - waarschijnlijk ergens in de 50 en wonend in kroatië - een dagelijkse bezigheid. Maar, deze dag is anders. Eén of andere vent met grote tassen en dure spullen stapt uit zijn eveneens dure auto. Wat een patser, wat een nare man, denkt de kroaat bij zichzelf. De man lacht hem zelfbewust toe, ondertussen een groot apparaat uit zijn tas halend. 'Can i take a picture of you, sweeping the streets?' De kroaat antwoord: 'No, thanks'. Resultaat: De rijke man met de dure spullen doet het toch. Hij laat de kroaat nietsvermoedend achter.
Veel vrolijkheid gaat er niet van uit, maar het is wel een mooi plaatje. Niets is wat het lijkt. En eigenlijk, lijkt veel ook niet wat het is.
Begrijpen is toch moeilijker dan gewoon doenDus tot die tijd, is robotliefde denk ik wel een goeie optie. Lijkt me.
Ik heb trouwens altijd al een keer aan (veel!) heliumballonnen willen opstijgen. Dat is zo'n 'dat heb ik altijd al willen doen' idee wat je dus normaal gewoon voor jezelf houdt.
O, en mocht je nou een nare ik-wil-er-niet-over-praten dag hebben, kijk dan even dit filmpje. Óf je klaart ervan op, óf je zakt nog dieper in de put. Lijkt me een win-win situatie, toch?http://www.youtube.com/watch?v=c71RCAyLS1M
J'aime les personnes charismatiques 
Verstoppertje voor beginners.
Maar hé, niet getreurd. Naar de klok blijven kijken mag dan moeilijker zijn dan je denkt, het is het waard. Is het dan niet leuk, om te zien hoe de wijzer ineens verspringt? (niet?)
