vergeef me dat ik het zo onbegrijpelijk druk heb met examens, toelatingen, en andere fijne 'happenings' die zich aan het einde van een gemiddeld jaar bevinden.
hoogachtend, gedesillusioneerde blogschrijver en mensenliefhebber
kijk soms dan zet ik sufjan stevens op en dan voel ik me zo heerlijk gelukkig en dan kijk ik naar buiten en dan voel ik me eens een beetje normaal gewoon normaal in de zin van niet afwijkend van wat ik normaal schijn te vinden en als ik dan zie hoe de overbuurman enigszins verward terugstaart door het raam bij het zien van mijn gelukzalige glimlach dan voel ik het weer ik ben gewoon niet normaal
14.5.10
ik heb geen wijn wel een moeder geen vader die is weg
hoe weg?
weg naar polen
8.5.10
denken doe ik pas als ik zeker weet dat het goedkomt
ik stop je in een doos om je er te pas en te onpas weer uit te halen en soms als ik dan naar zolder loop en struikel over de dozen die ik eerder heb laten slingeren, weet ik dat ik het nu achter me mag laten zowel letterlijk als figuurlijk toch jammer dat dozen niet zo goed branden maar ik zal je niet in het vuur gooien, dat ruiktvast naar plastic